Niebajka: Łącznik między światami

Idziesz plażą i podziwiasz. Morze i piasek, naturalnie. Czasem słońce, chmury, ptaki, wiatr. Rozkoszujesz się chwilową wolnością, wdychasz świeże powietrze. Tak się na tym koncentrujesz, że możesz przeoczyć inną, też ważną, rzeczywistość.

STOP

Widzisz przed sobą wielką ścianę, jest cała z piasku. Wspinając się na paluszki, chcesz wdrapać się po niej, bo czujesz, że powinieneś to zrobić. Zawzięcie machasz skrzydełkami, by sobie pomóc. Nie zauważasz jednak, albo nie rejestrujesz tego faktu (w końcu masz znikomą pojemność mózgu, albo nie masz go wcale), że twoje nóżki nadal tkwią w głębokim piachu i nawet nie możesz podskoczyć.

Twoja cała rzeczywistość to ta góra piachu i nic poza tym.

STOP

A ty nadal sobie idziesz, pochłonięty wdychaniem jodu. Twój mózg rejestruje szum fal, gruchanie gołębi, wyrzucone na brzeg gałęzie i innych ludzi.

Wszystko adekwantnie do twojego rozmiaru. Już dawno przestałeś pochylać się nad czymś małym, jako nieistotnym.

STOP

Popatrz w dół, tam, gdzie przerażony bąk usiłuje wdrapać się na maleńką grudkę piasku, by móc odlecieć. Może zobaczysz analogię do swojego życia? Może zrozumiesz, że ściana przed tobą to w rzeczywistości maleńka grudka, za którą jest ogromny wszechświat, któego teraz nie dostrzegasz? Może poczujesz, jak bąk się boi?

STOP

Popatrz do góry, tam, gdzie zobaczyłeś wielki cień przysłaniający słońce. Może zrozumiesz, że nad wielką ścianą jest ktoś, kto może ci pomóc? Czy wiesz, że tam dopiero jest słońce? Może zaczniesz emitować sygnał proszący o pomoc?

STOP

Gdzie jest łącznik pomiędzy światami?